Novavita

DE VIJFHOEK DOOR ANDERE OGEN

In september 2016 heeft een groep leden van Novavita onder leiding van een gids een wandeling gemaakt door de Vijfhoek in Haarlem (zie https://www.novavita.nu/wandeling-vijfhoek-haarlem/ ).

We waren toen al onder de indruk van de prachtige verhalen van onze gids Jan Hoving. En wat is er nu gebeurd? Jan Hoving heeft samen met de schrijver Hans Smit een boek gemaakt waar veel verhalen, die hij toen vertelde,  in terugkomen. Jan bezit een ongelooflijke kennis van de geschiedenis van dit stuk van de stad en daarnaast kent hij talloze vermakelijke anekdotes. Deze mix tref je ook in het boek aan. Daarnaast heeft de schrijver Hans Smit een zestal verhalen verzonnen over bekende personen die in de Vijfhoek gewoond hebben.  Zo is het boek ook ingedeeld: 6 episodes- 6 eeuwen (van 1400 tot 2000) met de sociaal-economische ontwikkeling en 6 verhalen van mensen die in die perioden in dit stadsdeel geleefd hebben. Zo wordt de geschiedenis aan de hand van de menselijke verhalen inzichtelijk gemaakt. De combinatie van feiten, anekdoten en fictie heeft een bijzonder goed leesbaar boek opgeleverd.

Omdat op de kaft van het gebonden boek een foto (die ik gemaakt heb) van onze rondleiding in de Vijfhoek is gebruikt, kreeg ik van Jan een gratis exemplaar. Ik heb het in twee middagen met erg veel plezier gelezen.

Het leesgenot wordt nog vergroot omdat er een grote uitvouwkaart in het boek is opgenomen. Hierdoor is het mogelijk om alle gebeurtenissen op de verschillende locaties (en straten)  in de wijk terug te vinden. Een prima idee om zo’n plattegrond erbij te voegen.

Het boek is eigenlijk een must voor iedere Haarlemmer en voor iedereen die Haarlem een warm hart toedraagt. En voor de prijs hoef je het niet te laten. Want waar vind je nog een schitterend gebonden boek voor € 14,95?

Je kunt het boek bestellen via de website:  http://www.wandelingdoordevijfhoek.nl/

Doen!!!!

Huub Oostendorp

Nu we al maanden geen activiteiten kunnen organiseren, is het wellicht leuk om iets over de nieuwbouw op de Zijlweg op onze website op te nemen.  Onderstaand bericht staat momenteel op de website van het Nova College. Het ligt in de bedoeling om onze jaarvergadering op 20 oktober op de Zijlweg te organiseren en uiteraard willen we dan een rondleiding door de beide nieuwe gebouwen aanbieden. Dus is het leuk om nu alvast een eerste indruk te krijgen. Op de fotopagina staan een paar foto’s die ikzelf genomen heb.

Op You Tube vind je nog een filmpje over de nieuwbouw: https://youtu.be/cmY6UndLcP8  Locatiedirecteur Annemieke van Ede leidt je rond in het gebouw.

Huub Oostendorp

DE NIEUWBOUW VAN HET NOVA COLLEGE OP DE ZIJLWEG IN HAARLEM OPGELEVERD

De nieuwbouw ontworpen door Paul de Ruiter Architects op de Nova Campus Haarlem aan de Zijlweg is woensdag 27 mei feestelijk opgeleverd. Hans Snijders, voorzitter College van Bestuur, ondertekende het procesverbaal van de oplevering met Rob Sneeboer, directeur van de HBB Groep, en Piet de Geus, directeur van De Geus Bouw.NIWBO

De partijen zijn zeer tevreden over de samenwerking en over hoe voorspoedig het proces is verlopen. ‘Ondanks de paar laatste aanpassingen en de coronacrisis zijn de twee gebouwen met minimale vertraging opgeleverd en hebben we twee prachtige, duurzame gebouwen voor het Nova College neergezet,’ zegt Ruben van Droffelaar van projectmanager Res&Smit.

Collegevoorzitter Hans Snijders over de motivatie om een duurzame school te bouwen: ‘Mijn belangrijkste drive is de jeugd van nu. Jongeren hebben de toekomst, zij moeten straks ook nog prettig kunnen wonen en leven. Dan helpt het enorm als we de klimaatdoelstellingen halen en nadenken over ons energieverbruik, ook met onze schoolgebouwen. Daar kritischer op zijn zou onze tweede, of misschien wel eerste natuur moeten zijn. Wij zijn niets zonder bomen, vogels en alles wat daarbij hoort.’

Paul de Ruiter Architects ontwierp voor de vestiging Nova College Haarlem een aantrekkelijke groene campus met duurzaam en energieneutraal onderwijsgebouw (Care), paviljoen (De Mug) en een nieuwe, door groen omzoomde fietsenstalling. In het nieuwe Care gebouw op de campus komen de opleidingen Zorg en Welzijn, die nu op Planetenlaan en de Schoterstraat in Haarlem zijn gehuisvest. De Mug is centraal gelegen op het campusterrein en vormt hiermee het hart van de nieuwe campus. Het is een plek waar zowel gestudeerd en gewerkt kan worden maar zeker ook functioneert als ontmoetingsplek voor ontspanning.

Overal zijn natuurlijke materialen toegepast. Naast circulariteit speelde een aangenaam en gezond binnenklimaat een even grote rol bij het ontwerp van het nieuwe onderwijsgebouw. Met behulp van hybride klimaateilanden en te openen ramen is tevens een uitstekende luchtkwaliteit gecreëerd. Het energieneutrale onderwijsgebouw behoort tot de Frisse Scholen (Klasse B).

Ons Novavitalid Anky Franken werkt als vrijwilliger bij het ABC Architectuurcentrum in Haarlem. Zij maakt ons attent op een bijzondere tentoonstelling in dit centrum, namelijk de woningen van en het denken over de huisvesting van de ouderen in de samenleving. Na de ontvangst met een kopje koffie/thee van een 16-tal belangstellenden verzorgt Anky zelf de rondleiding.

In vier zalen wordt een overzicht gegeven van de huisvesting door de eeuwen heen. Eerst de tijd dat kerken en welgestelden de zorg voor armlastige ouderen op zich namen. Dat leverde o.a. de bekende hofjes op, die we nu zo graag bezoeken.

Vervolgens de tijd dat de verzorgingsstaat voor de ouderen zorg droeg en talloze bejaardenhuizen uit de grond gestampt werden. Prachtig is de fotowand, bestaande uit ansichtkaarten, die een gigantische hoeveelheid –op elkaar lijkende- bejaardenhuizen laat zien.

Dan de huidige tijd, waarin de bejaarden huizen massaal zijn afgebroken en het streven er nu op gericht is de ouderen zo lang mogelijk zelfstandig te laten wonen. En dan zie je dat ouderen zelf initiatieven ontplooien om de voor hun eigen huisvesting te zorgen met als bekende voorbeeld de zogenaamde “knarrenhoven”.

In de laatste zaal komen de toekomstverwachtingen aan bod. Verschillende ideeën van architecten –veelal toch weer gericht op samenwonen van ouderen- kun je hier zien.

Het is een leuk en leerzaam overzicht van de verschillende woonvormen voor ouderen tot nu toe. En eerlijk is eerlijk: het heeft me wel aan het denken gezet. Want nu ben ik nog fit, maar wat gebeurt er als ik straks (nog) ouder wordt en wellicht niet zomaar zelfstandig kan blijven wonen. Een problematiek die natuurlijk voor ons allemaal geldt. Dan is het leerzaam te ervaren welke ontwikkelingen op het gebied van huisvesting voor ouderen zich momenteel voltrekken. Wie weet, is het ooit nodig daarop in te haken.

Hoewel, vrijwel alle initiatieven laten zien dat ouderen elkaar weer opzoeken om samen te wonen. Maar dan worden ze gezamenlijk ouder en hulpbehoevender. Het idee dat ouderen en jongeren bij elkaar wonen, zoals vroeger in een Grootfamilie, waarin leden van drie generaties onder één dak wonen, kom je helaas niet of nauwelijks meer tegen. Terwijl daar toch veel voordeel voor allen uit te halen valt. Helaas, het tijdsgewricht is te individualistisch ingesteld.

Anky, het was een boeiende en leezame rondleiding; bedankt!

Huub Oostendorp

Op bezoek bij Paviljoen Welgelegen

10 februari 2020

Dit prachtige gebouw ligt aan de rand van de Haarlemmerhout vlakbij centrum Haarlem. Ongeveer 40 Nova Vita leden bezochten het paviljoen op 10 februari.  Het was voor de tweede keer dat Nova Vita leden het gebouw konden bezoeken.

Annelies Homburg (Nova Vita lid) en Joke Erkens- van Oostenbrugge leidden ons rond. En hoe!                                                                                              Wat hebben we genoten: van hun inspirerende rondleiding, het imponerende gebouw, de mooie kunstwerken – waaronder heel veel mooie lampen-, de mooie vloeren, de historische vertrekken en de drie bijzondere kleine musea, waaronder de Willemijntjeskamer en de slaapkamer van Lodewijk Napoleon.

Geschiedenis Paviljoen Welgelegen

Bankier en kunstliefhebber Henry Hope (1735-1811) liet de buitenplaats Welgelegen aan het eind van de 18e eeuw bouwen. Vanaf 1808 echter had het gebouw verschillende andere bewoners en functies.

1785-1792: ‘Tempel van de kunsten’

Henry Hope liet de buitenplaats Welgelegen bouwen om er zijn kunstcollectie in onder te brengen. In 3 grote museumzalen was een indrukwekkende collectie schilderijen te zien. Er hingen werken van Italiaanse, Vlaamse, Hollandse en Engelse meesters uit de 16e, 17e en 18e eeuw. Hope gebruikte Welgelegen vanaf 1789 als buitenhuis waar hij vooraanstaande gasten en zakenrelaties ontving.

1808: Verkocht aan Napoleon: ‘mon pavillon’ 

Het gebouw was van 1794 tot 1808 onbewoond nadat Hope in 1794 naar Engeland vertrok, op de vlucht voor de Franse revolutie. In 1808 verkocht de zoon van Henry Hope het buitenhuis voor ƒ 300.000,- aan Lodewijk Napoleon, koning van Holland en broer van de Franse keizer. Lodewijk Napoleon noemde het gebouw liefkozend ‘mon pavillon’. Vanaf dat moment spreekt men over Paviljoen Welgelegen.

1813: Buitenverblijf Wilhelmina van Pruisen

Koning Lodewijk deed in 1810 afstand van de troon en verliet ons land. De troonsafstand werd in Paviljoen Welgelegen getekend. Zijn broer, Napoléon Bonaparte, bestempelde het Palais Royal als Frans staatseigendom. Bij de overgave in 1813 werd het Nederlands staateigendom. Koning Willem I gaf het gebouw in gebruik aan zijn moeder, prinses Wilhelmina van Pruisen (‘Willemijntje’). Zij gebruikte het als zomerverblijf tot haar dood in 1820.

1820-1930: Museum

Nadat het gebouw enige jaren had leeggestaan, besloot Koning Willem I in 1828 dat het een museum werd. Eerst werd het ingericht als Rijksmuseum voor Levende Nederlandse Meesters. In 1885 werd de kunst overgebracht naar het Rijksmuseum in Amsterdam. Vervolgens kreeg Paviljoen Welgelegen de functie van Geologisch Museum, Koloniaal Museum, Kunstnijverheidsmuseum en Fotografisch Museum.

1930: Provinciehuis Noord-Holland

Sinds 1930 werkt het bestuur van de provincie Noord-Holland vanuit Paviljoen Welgelegen. Het pand verkeerde destijds in slechte staat. De Rijksbouwmeester liet het pand verbouwen en maakte er een kantoorpand van. Alle gemeenten in Noord-Holland droegen bij aan de inrichting. Veel geschenken zijn nog in het paviljoen te zien.

2007: Paviljoen Welgelegen wordt gerestaureerd door architect Bouwstra. Het gebouw heeft zijn oorspronkelijke uiterlijk weer terug met inbegrip van de oude daklantaarns.

Waar praatten de Nova Vitaleden na afloop over? : de prachtige kleuren van de diverse vertrekken, de kroonluchter van glaskunstenaar Bert ven Loo, de kroonluchter van Jan Eisenloeffel en niet te vergeten de “Droomluchters” van de Haarlemse kunstenaar Michel van  Overbeeke.

We hebben in kleine groepjes nog wat nagepraat in de entreehal met de twee grote bronzen beelden. De lift doet wat eigentijds aan, maar de aandacht wordt snel getrokken naar het monumentale trappenhuis met de grote schilderijen. Deze werken waren te groot om destijds mee te nemen uit de Hope collectie, gelukkig maar…..

Een middag, die ik niet snel zal vergeten!                                                                                                                               Dank je wel Annelies en Joke, het was weer een “Droommiddag”

Barbara Martens

Lezing Loek van Straaten

27 januari 2020

In mijn introductie zei ik al: het begint epidemische vormen aan te nemen. Want weer heeft een oud-collega een boek geschreven.  Ook dit keer weer een docent geschiedenis aan het v.a.v.o.  van het Nova College. Loek van Straaten heeft een bijzonder boek geschreven; het is een soort reisjournaal en het boek is getiteld: “Ken je me Land”.  Natuurlijk refereert de titel aan het onderwerp: Kennemerland. Maar het is ook een knipoog naar de spelling van hedendaagse leerlingen, zoals uit het voorwoord blijkt: “Ik weet dat de titel zou moeten zijn: ken je mijn land? Jarenlange blootstelling aan de taalvaardigheid van mijn leerlingen bracht mij tot deze schrijfwijze. Leerlingen schrijven: me boek, me jas, me vader, ect”

Ruim twintig leden van Novavita zijn op de lezing  -wederom in een klaslokaal op onze vestiging op de Zijlweg- afgekomen. En ze hebben een leuke middag achter de rug.

Loek heeft de streek waar hij geboren en getogen is op een bijzondere manier in kaart gebracht. Hij heeft op talloze uitstapjes in Kennemerland  geschiedenis, wetenswaardigheden, verhalen, natuur, cultuur verzameld en in verhalen ondergebracht. Het boek is dus geen doorwrochte geschiedenis van Kennemerland, maar een luchtige en vaak amusante beschrijving van deze streek. De verhalen staan bol van weetjes,  geschiedkundige feiten, overpeinzingen, beschouwingen, gelardeerd met persoonlijke opvattingen.. Daarnaast heeft hij zijn boek verluchtigd met talloze eigenhandig gemaakte pen- en krijttekeningen.

De lezing, waarbij het voor Loek de kunst was, om niet teveel van de inhoud van het boek prijs te geven, werd gegeven aan de hand van die tekeningen. Ze illustreren de reis  in het boek van het noordpuntje van Kennemerland Camperduin langs de kust naar beden tot Bennebroek en dan meer oostwaarts terug over Halfweg naar Alkmaar.  En al die plaatsen en dorpen onderweg krijgen een hoofdstuk in het boek.  De slothoofdstukken bestaan nog uit een aantal specifieke –niet plaatsgebonden- wetenswaardigheden over Kennemerland, zoals een beschrijving van alle oorlogen en strubbelingen die deze streek gekend heeft.

Nu is het schrijven van een boek een ding, maar er over vertellen een tweede.  Gaat het eerst hem goed af, ook het tweede lukt uitstekend. Loek boeit het gezelschap met luchtige verhalen  die sterke overeenkomsten vertonen met de verhalen in het boek. Ikzelf heb het boek nu voor de helft gelezen en ik moet zeggen het is zeer de moeite waard. Het is geen boek dat je in één adem uitleest; de verhalen zijn meer snoepjes waarvan je er van tijd tot tijd één tot je neemt.  Maar ik kan je garanderen dat het lekkere snoepjes zijn.  Bovendien steek je zeker wat nieuws op van de streek waarin je zelf woont. Wellicht zet het je zelfs aan om in de voetsporten van Loek te treden en in komende lente en zomer ons gevarieerde en prachtige  Kennemerland ook nader te verkennen.

Na afloop konden we natuurlijk Loek’s boek kopen. Velen van ons hebben dat gedaan. Dat kunnen jullie trouwens ook. Het is via Internet overal te bestellen (bv. bij Bol.com) en het boek kost € 20,99

Oh ja, je kunt ook nog stemmen op het boek van Loek. Hij kan dan binnen de uitgeverij de eerste prijs van populasirste boek winnen. Je stemt via www.boekgoud.nl/stemmen/10263

Huub Oostendorp

Lezing Ank Engel

11 december 2019

Vanmiddag heeft ons Novavita-lid Ank Engel een lezing voor ons gegeven. Ank is historica en was jarenlang werkzaam als docent geschiedenis aan het vavo van het Nova College.. Maar nu heeft zij na een jarenlange studie, een boek geschreven. In eerste instantie wilde zij met haar onderzoek een dissertatie schrijven om zo te promoveren. Maar zover is het niet gekomen: haar studie heeft geresulteerd in een boek: getiteld “Waar mijn brood is, is mijn vaderland”.  Het is een historische studie naar Nederlandse arbeiders die voor de 2^e Wereldoorlog naar het Ruhrgebied in Duitsland trokken om daar te werken. Dat gebeurde dan nog op vrijwillige basis. De opa van moederskant van Ank is één van die arbeiders die in Duitsland de kost gingen verdienen. Ank heeft de geschiedenis van haar opa Cornelis Broertjes  (en haar oma) verweven met het lot van de vele andere Nederlandse arbeiders en zo combineerde zij een familieverhaal met historische feiten.

18 Personen zijn op haar lezing afgekomen en zij hebben een boeiende middag achter de rug.  Ank heeft haar lezing grondig voorbereid en haar verhaal ondersteunde ze met een goede PowerPoint presentatie. Na de koffie/thee startte ze haar verhaal met de geschiedenis van haar opa en oma.  Zij volgde hun spoor naar Duitsland en kwam terecht in talloze archieven om meer over hen en hun lotgenoten te weten te komen. Enthousiast vertelde ze over haar avonturen in de archieven van grote bedrijven, zoals Mannesmann,  Thyssen en Krupp. Duidelijk werd het monnikenwerk dat ze verricht heeft om  de Nederlandse arbeiders uit de tientallen jaren aan personeelsbestanden te “vissen”.  Ze vertelde over de sociale omstandigheden, de huisvesting, het verenigingsleven en de heimwee naar Nederland.

Het zijn overigens niet alleen fabrieksarbeiders en mijnwerkers  die in die jaren naar het Ruhrgebied trokken; ook landarbeiders en met name Friese melkers, hebben hun brood in Duitsland verdiend. Om de wetenswaardigheden van die groep te achterhalen, heeft Ank duizenden bladzijden van gedigitaliseerde kranten uit de periode 1900-1940 ”uitgevlooid”: een ware titanenarbeid. Maar het het levert tezamen met het archiefonderzoek een goed beeld op van de Nederlandse arbeidsmigratie.

Na de pauze ging  Ank dieper in op haar contact met de uitgever, want voor een beginnend schrijver zijn er talloze valkuilen voordat een boek in de winkel ligt. Zij verhaalde van een speeddate die (per toeval) het contact met de uitgever bracht ; het proces om het manuscript in te korten, zodat er een leesbaar verhaal ontstaat. En de belangrijkste waarschuwing, die ze ons meegeeft, gaat over de sponsoring van het boek: de uitgever gaat op zoek naar sponsors om het boek uit te geven. Lukt deze werving niet, dan verschijnt het boek nooit. In het geval van Ank lukte het twee sponsors te “strikken”, maar dat was onvoldoende. Om het boek toch te realiseren werd Ank gedwongen er zelf geld in te stoppen. Als je dan in het achterhoofd houdt, dat er bij de eerste druk geen royalty’s worden uitgekeerd (dat gebeurt pas bij een 2^e druk), is het een dure grap.

Dan nu de vraag: hebben de thuisblijvers iets gemist. Het antwoord is:  JA. Juist haar manier om de geschiedenis te benaderen- vanuit menselijke verhalen licht je de geschiedkundige feiten en gebeurtenissen toe-,  maakt haar boek zeer leesbaar. Het is dezelfde methode die de beroemde geschiedschrijver Geert Mak hanteert en zijn succes is enorm. Je wenst Ank hetzelfde toe.

Na afloop konden we natuurlijk Anks boek kopen. Dat kunnen jullie trouwens ook. Het is via Internet overal te bestellen (bv. bij Bol.com) en het boek kost € 22,95

Ook kun je je verder oriënteren via de website van Ank: www.nederlandsearbeidsmigratie.nl

Huub Oostendorp

Cursus Basis BLS & AED

15 oktober 2019

Deze letters staan voor Basic Life support en Automatische Externe Defibrillator. Op 15 oktober vond de laatste cursus plaats in Beverwijk. Om 13.00 uur werd gestart en de bedoeling was dat het tot 16.00 uur zou duren. Het werd een half uurtje later.

Een aantal leden met aanhang, totaal 15 personen, was het aandachtige gehoor voor cursusleider Frank Al, een makkelijke verteller, die zijn woorden steeds met praktijkvoorbeelden illustreerde.  Hij lardeerde zijn verhalen met leuke anekdotes op een manier dat je geloofde dat het echt was voorgevallen. Ik ben er zeker van dat Frank van de eerste leugen niet dood is gegaan.

Belangrijke aandachtspunten waren:

Hoe benader je een (bewusteloos) slachtoffer?

Hoe controleer je de ademhaling?

Hoe zorg je dat de luchtweg vrij wordt gehouden en het slachtoffer op de juiste manier wordt beademd?

Hoe geef je op een correcte manier borstcompressie?

Wanneer stop je met reanimeren?

welke houding moet het slachtoffer liggen, hoe doe je de kin van een slachtoffer omhoog, enz. Ondertussen werden ook door ons redenen verteld waarom iemand zich had opgegeven voor deze cursus en dat was soms best heftig!

Door Frank zijn verhalen bleven we wel geboeid luisteren en dat was zeker zijn opzet. Het eerste deel van de middag was voornamelijk theorie. Na de korte pauze begon het praktijk gedeelte. Op de grond werden oefenpoppen neergelegd, waarop wij het reanimeren moesten oefenen, dus ook hartmassage, wat best wel zwaar werd gevonden. Ook  moesten we oefenen met een AED apparaat. Het was een krioelende hoeveelheid collega’s waarbij opviel dat er goed geluisterd was. Geen enkel oefenmodel is levend de klas uitgegaan.

Eigenlijk hadden we te weinig tijd, want niet iedereen heeft alle onderdelen kunnen beoefenen. Ook de stabiele zijligging bleef een beetje onderbelicht.

Al met al een zeer nuttige en leerzame middag, waarbij het leuk was weer een aantal oude bekenden tegen te komen. Volgend jaar met zijn allen op herhaling, Toch??

Dirk Ranzijn

Jaarbijeenkomst 2019

een geslaagde middag

Vandaag is het weer zover: onze jaarlijkse bijeenkomst van Novavita. Ditmaal hebben zo’n 60 leden van Novavita de locatie aan de Laurens Baecklaan in Beverwijk bezocht.

Na een kort welkomstwoord door de voorzitter Huub Oostendorp (motto vrij naar John F. Kennedy: “Vraag niet wat Novavita voor mij kan doen, maar vraag je af wat ik voor Novavita kan doen”), neemt de secretaris, Dirk Ranzijn, het woord. Hij behandelt het verenigingsnieuws: de groei van de club naar 207 leden; de succesvolle evenementen die we dit jaar achter de rug hebben en uiteraard de verkiezing van een nieuw bestuurslid.

Ron Sluijs, onze vice-voorzitter, stopt met zijn werk in het bestuur. Hij is vanaf het begin in 2011 bij onze vereniging betrokken geweest. Graag had ik hem vanmiddag toegesproken, maar Ron was helaas verhinderd te komen. Jammer, want dan had hij kunnen horen dat zijn rust, zijn humor en zijn relativeringsvermogen Novavita een eind op weg geholpen hebben. Ron, bedankt ook voor de leuke uitstapjes die je voor ons verzorgd hebt.

Maar Dirk heeft nog een daverende verrassing in petto: hij kondigt aan dat hij volgend jaar aftreedt als secretaris en het bestuur van Novavita gaat verlaten. Oei,oei dat is schrikken, want Dirk is als de spin in het web van Novavita. Het overgrote deel van alle activiteiten loopt via hem. Dat wordt zoeken naar iemand die hem kan vervangen; iemand die goed is in Excel.

En dan bij acclamatie, want er zijn geen tegenkandidaten, wordt Sonja Fontijn gekozen tot nieuw bestuurslid. En dan nog een verrassing, het kan niet op: tijdens de vergadering meldt zich nog Aad Damiaans  als kandidaat-bestuurslid. Hij is wellicht zelfs in de markt om Dirk Ranzijn op te volgen. Dit alleen al maakt deze bijeenkomst een succes.

Als hoofdattractie is er dan de grote Nova College Quiz. Onder leiding van Kees Duin en zijn assistente Barbara Martens vormen zich groepjes van 5 personen die per groep vijf ronden van 10 vragen moeten beantwoorden. Overleg binnen de groep is noodzakelijk, maar wel zachtjes, want alle andere groepen zijn potentiële vijanden die proberen af te luisteren. Nou de vragen zijn niet makkelijk en de variatie is groot. Onze kennis en vooral ons gokvermogen worden zwaar op de proef gesteld. Het is fantastisch om te zien hoe fanatiek het er in de groepen aan toe gaat. Kijk maar eens op de foto’s, je ziet de verhitte gezichten. Na ruim een uur spelplezier komt er uiteindelijk een groep als winnaar uit de bus. Alle groepsleden ontvangen als prijs de onvolprezen Nova College Powerbank.

Traditioneel houdt Hans Snijders, voorzitter van het CvB , zijn toespraak over de staat van het College. Diverse items passeren de revue, van huisvesting tot financiën, van veranderend onderwijsaanbod tot samenwerking met instellingen en bedrijfsleven. Het gaat goed met het College, is de boodschap, maar we moeten voortdurend alert blijven op wat er rondom ons in de samenleving gebeurt. Daarna geeft Hans ons nog gelegenheid om vragen te stellen. En op de laatste vraag of hij volgend jaar terugkomt als lid van Novavita of als Collegevoorzitter krijgen we te horen dat lid worden van Novavita er voorlopig nog niet inzit.

Dan is het laatste uur van de middag bestemd voor de activiteit, waar velen voor komen: het gezellig samenzijn onder het genot van een, weer prima verzorgd, hapje en een drankje.

We kunnen terugkijken om een genoeglijke en geanimeerde bijeenkomst. En toen ik rond een uur of vier eens de zaal rondkeek, kon ik niet anders concluderen dat ondanks onze leeftijden Novavita nog springlevend is.

Huub Oostendorp

Kathedrale Basiliek St. Bavo

en Klim naar het Licht

10 september 2019

Op uitnodiging van Corry Sprangers en haar man Frans zijn we vanmiddag op bezoek in de Kathedrale Basiliek Sint Bavo ( in de volksmond de Nieuwe Bavo) in Haarlem. Maar liefst 34 personen hebben gehoor gegeven aan deze uitnodiging en daar zullen ze geen seconde spijt van hebben gehad. Want we hebben weer een prachtige middag gehad.

De Sint Bavo is een vrij jonge kerk, gebouwd tussen 1895 en 1930. Toen de katholieken in het midden van de 18^e eeuw weer openlijk hun godsdienst mochten belijden, zijn er in het hele land  op grote schaal kerken gebouwd. Mede verantwoordelijk voor de eerste golf aan kerken is de bekende architect Pierre  Cuypers, die ook het Centraal Station en het Rijksmuseum heeft ontworpen. Haarlem was een speciaal geval, want daar moest een kerk voor de bisschop komen: een kathedraal. En een kathedraal moest imponeren; het moest een burcht van God zijn die haar omgeving beheerst. Geld en grond voor zo’n imposant bouwwerk kwam pas aan het eind van de 19^e eeuw voorhanden. De architect van  de kerk werd de zoon van Pierre: Joseph Cuypers. De kerk is in drie etappes gebouwd en kwam uiteindelijk in 1930 gereed. Althans het gebouw is klaar, maar aan de inrichting wordt nog steeds gewerkt en dat terwijl de eerste restauratie van het gebouw al achter de rug is. Ik vind het de charme van deze kerk: vanaf 1930 is er voortdurend gewerkt aan de decoratie van de kerk: beeldhouwwerk, schilderingen, glas in loodramen, tegeltableaus, keramiek, mozaïeken, siersmeedwerk, glaskunst etc. etc. Zo ontstaat langzaam maar zeker een zeer rijk gedecoreerde kerk, waaraan bekende kunstenaars uit de vorige en deze eeuw een bijdrage geleverd hebben. En nog zijn er voldoen “open ruimten” in de kerk om nog decennia vooruit te kunnen. Door het gebruik van geel geglazuurde stenen in de kerk lijkt het of de hele kerk in een gouden gloed staat: zeer bijzonder! Ook bijzonder is dat al die verschillende kunstuitingen in de kerk toch een harmonieus geheel vormen. Ga zelf maar eens kijken: met een audiotour krijg je zelf een rondleiding, zoals wij die live hebben gehad van onze twee gidsen.

Na de interessante rondleiding is het tijd voor koffie met gebak (het gebak is vervaardigd door geestelijk minder valide mensen): heerlijk.

Daarna gaat een groep van 15 personen op weg naar de torens van de Bavo. Tussen de beide torens bij de hoofdingang is een brug geconstrueerd, vanwaar je een fantastisch uitzicht op Haarlem en ommelanden moet hebben. Via een steeds smaller wordende wenteltrap klimmen we naar boven. Onderweg komen we eerst bovenin de koepel van de kerk en vervolgens in de ruimten van de klokken en het uurwerk. Na 275 treden zijn we eindelijk boven. Juist op dat moment breekt ook de zon door en er ontvouwt zich een magnifiek panorama. Wij kijken tot aan Noordwijk, de duinen, de zee, Zandvoort, IJmuiden, Tata Steel, de vuilverbranding van Amsterdan, Schiphol en aan onze voeten de stad Haarlem met de andere Bavo en het Nova College met haar nieuwbouw aan de Zijlweg.  De beloning voor al het klimwerk mag er zijn!  Ook hier geldt: ga er zelf naar toe. De Klim naar het Licht is er nog tot eind oktober 2019.

Corry en Frans: hartelijk dank. We hebben dankzij jullie goede zorgen een prachtige middag gehad.

Huub Oostendorp