Excursie Huis van Hilde
17 april 2019
Het eerste uitstapje van het jaar 2019 voert ons naar het Huis van Hilde in Castricum. Het Huis van Hilde is het archeologisch depot van de Provincie Noord Holland. Naast de bewaarfunctie van het depot is er in het Huis ook een permanente tentoonstelling over bodemvondsten vanaf de tijd van de Neanderthalers. De naam Hilde is ontleend aan een pop die gemaakt is van een gezichtsreconstructie van een skelet dat bij Castricum gevonden is.
De organisator, Ron Sluijs, heeft de deelnemers (er hebben zich maar liefst 29 personen opgegeven) laten verzamelen bij restaurant Johanneshof aan de Zeeweg in Castricum. Vandaar loopt de groep zo’n 5 kilometer door de duinen naar het Huis van Hilde. Ikzelf heb beloofd de bezoekers, die wat slechter ter been zijn, op te vangen bij het depot. Wederom hebben we een prima dag gehad. Het duingebied is in deze tijd fantastisch met al zijn verschillende schakeringen groen bij het uitkomen van de bladeren van struiken en bomen.
Van verre hoor ik de groep al aankomen:
De paden op, de lanen in, vooruit met flinke pas
Met stralend oog en blijde zin …….
Vanuit het duin nadert de groep met ferme pas.
In het Huis van Hilde krijgen we eerst een uitleg over de wordingsgeschiedenis van de streek en de bewoning ervan. Vervolgens gaan we in twee groepen, elk onder begeleiding van een gids de tentoonstellingsruimte in. In een grote cirkelvormige zaal lopen we linksom een pad waar chronologisch de archeologische vondsten zijn uitgestald: van de prehistorie tot de 19e eeuw.
Van gevonden skeletten uit de verschillende perioden zijn met de meest moderne d.n.a.-technieken figuren gemaakt, die kleren, sieraden en attributen dragen uit de betreffende periode. Daar rond omheen vind je voorwerpen uit dezelfde periode die men in Noord-Holland gevonden heeft. Het geeft de tentoonstelling een menselijk gezicht. Voeg daarbij de deskundige uitleg en het commentaar van de rondleiders en je hebt gegarandeerd een leuke en leerzame middag.
Naast de tentoonstelling is er natuurlijk het depot, dat niet toegankelijk is. Hier bewaart men alle vondsten in 12.000 dozen. Er zijn hier onder de grond vele klimatologisch gecontroleerde opslagruimten. Ook alle aantekeningen van de opgravingen vinden hier een plekje.
De rondleiding eindigt in een kamertje met beelden van twee jongetjes van rond de 10 jaar. Eén uit de prehistorie en één uit deze tijd. Behalve in kleding verschillen de jongetjes nauwelijks van elkaar of het moet zijn dat de ene een herderstok en de ander een skatebord in de hand heeft. Om een uur of vier nemen we afscheid van onze gidsen.
En dan begint voor het grootste gedeelte van de groep de wandeling terug. Want de auto staat nog bij de Johanneshof. En zo hoor ik het langzaam wegsterven:
Marcheren is gezond voor ‘t bloed
Verruimd wordt d’enge borst
‘t Versterkt de spier van been en voet
‘t Wekt eetlust op en dorst